نام و نام‌خانوادگی: امیرحسین عفتیان

رشته تحصیلی: ادبیات انگلیسی 

رتبه در آزمون: رتبه 5

 دانشگاه محل تحصیل ارشد: دانشگاه تهران

«حتی وقتی بچه‌ها برگه سوالاتشان را ورق می زدند تا بروند صفحه بعد ، من استرس می‌گرفتم»  این حال و هوای امیر حسین عفتیان رتبه 5 رشته ادبیات انگلیسی سر جلسه کنکور بوده. امیر حسین فکر می کند اگر این استرس دست از سرش بر می داشت! حتما می توانست رتبه 1 بیاورد. ولی این موضوع باعث شد او اصلا نتواند سوال‌های  readingو passage  را بزند و به خاطر همین هم تراز عمومی‌اش نسبت به چیزی که در پارسه بود خیلی پایین آمد و رتبه 1 را قسمت یک نفر دیگر کرد. امیر از آن بچه درس خوان‌های پارسه‌ای است، او آنقدر با انگیزه بوده و امتحان ارشد برایش مهم بوده که از سال دوم دوره لیسانسش برای کنکور برنامه داشته تا اینکه سال آخر برنامه‌اش را جدی می‌کند و حسابی شروع می‌کند به خواندن. یعنی همه تابستان که خیلی از بچه‌ها زیر کولر می‌خوابیدند، این رتبه برتر پارسه روزی 8-7 ساعت در کتابخانه درس می‌خوانده و بقیه اش را در خانه. این طوری می‌شود که همان تابستان عمومی را تمام می کند و با شروع کلاس‌های ترم آخرش درس‌های اختصاصی را پیش می‌برد. امیرحسین آن وقتی که 14 واحد کلاس درس کارشناسی داشته هم برنامه درسی‌اش را خیلی تغییر نداده و همه وقت خالی‌اش را این بار در کتابخانه دانشگاه می‌گذرانده تا اینکه 2 ماه قبل از کنکور درس‌هایش تمام می‌شود و از آن به بعد زمانش را به مرور درس‌ها و تست زدن می‌گذراند. «من می‌خواستم از رشته مترجمی وارد رشته ادبیات بشوم و این تصمیم کمی قضیه را سخت‌تر می‌کرد چون عملا هیچ کدام از درس‌هایی که در دوره لیسانس خوانده بودم به دردم نمی‌خورد جز اینکه به خاطر رشته‌ام، دایره لغاتم بالا بود و این دایره لغات کمک کرد. من برای قبولی از همه کارهایم زدم. مثلا قبلا خیلی سر کامپیوتر می‌رفتم و اینترنت گردی می‌کردم یا فیلم می‌دیدم و … اما در آن مدت همه اینها را گذاشتم کنار .»

این پارسه‌ای کوشا تا زمان کنکور 4-3 بار درس‌ها را خوانده. او درس‌های عمومی را از روی جزوه می‌خوانده و درس‌های اختصاصی را از روی منبع اصلی و برای اینکه این درس‌ها در ذهنش ماندگاری بیشتری داشته باشد در دور اول، بخش‌های مهمش را هایلایت می‌کرد، دور دوم خلاصه‌برداری می‌کرده و در دور سوم خلاصه‌ها را هایلایت می‌کرده! او که عمومی را با فلش کارت می‌خوانده به کنکوری‌های امسال توصیه می‌کند حتما به این روش درس بخوانند و نوت‌برداری را هم فراموش نکنند. «هایلایت کردن یا نوت دیگران را خواندن به تنهایی جواب نمی‌دهد. آدم باید خودش خلاصه برداری کند و خودش هم بنویسد.»

امیر به پیشنهاد دوستانش آمده پارسه و فکر می‌کند خوبی  آزمون‌های پارسه این است که آدم را در شرایط کنکور قرار می‌دهد و اضطراب را در بچه‌هایی مثل او خیلی کم‌تر می‌کند. مخصوصا 3 آزمون آخر. به نظر او،  آزمون عمومی پارسه از نظر کیفیت سوال خیلی خوب بوده. اما آزمون اختصاصی استاندارد نبوده. یعنی بیشتر از منابعی سوال می آمده که منابع اصلی نبوده‌اند «جزوه عمومی هم خیلی به درد بخور بود. طوری که من این درس را فقط از روی جزوه پارسه خواندم. اما جزوه ادبیات خوب نبود. دلیلش هم ماهیت این درس است. آنقدر منابع ادبیات پراکنده‌اند و حجم منبع اصلی زیاد است که نمی‌شود اینها را در یک جزوه مثلا 200 صفحه‌ای جمع کرد.»

این عضو موفق پارسه‌ای از اول برای رتبه تک رقمی می‌خوانده اما عددش برایش مهم نبوده. او بعد از کنکور هم حدس این رتبه خوب را می‌زده چون هم تقریبا  می‌دانسته بچه ها چطور امتحان داده‌اند و هم همه جواب‌های سوالها را پشت کارت کنکورش نوشته بوده و بعد از کنکور درصد‌هایش را دقیق حساب کرده و دیده حتما می‌تواند رتبه تک رقمی بیاورد. هرچند تا موقع آمدن نتیجه، باز هم اضطراب سر کنکور، یقه‌اش را رها نکرده!

امیر از حال و هوای کلاس‌ها و هم کلاسی‌های کارشناسی ارشدش این طور تعریف می‌کند «اوضاع خوب است. 12 هم کلاسی دارم که اکثرا شهرستانی هستند. یعنی فقط 3-4 نفر مال تهرانند و از این بین یک نفر هم از دانشگاه آزاد آمده. او فکر می کند «شهرستانی‌ها اکثرا با تلاش شخصی‌شان پا به دانشگاه می‌گذارند چون معمولا اطلاع دقیقی از منابع ندارند و مثل ما نمی‌دانند کدام استاد کدام دانشگاه طراح کدام درس ارشد است و همین‌ها باعث می شود این بچه ها هر چه دستشان می‌آید بخوانند حتی خیلی بیشتر از چیزی که لازم است ! فقط خوبی ماجرا این است که تخصیص منبع بین ما و شهرستانی‌ها یکی است و آنها می‌توانند کتاب‌ها را در شهر محل سکونتشان تهیه کنند.»