این آزمایش و آزمایش‌های مشابه آن، بیانگر این است که ارزیابی هر فردی از خود، مشخص خواهد کرد که او چه خواهد شد؛ به عبارت دیگر، انسان همان چیزی می‌شود که به آن ایمان دارد. در این میان، همۀ ما مجموعه‌ای از باورهای غلطی داریم که باید آنها را شناسایی کنیم و در جهت تغییر آنها تلاش کنیم.

برای مثال، این باور که اجتناب کردن از مشکلات، آسان‌تر از روبرو شدن با آن مشکلات و حل و فصل نمودن آنهاست، در ذهن بسیاری از ما نقش بسته است؛ اعتقادی که بیانگر آن است که توانمندی خود را بخوبی نشناخته‌ایم و حتی تصور می‌کنیم که ضعیف و بی‌ارزش هستیم؛ از همین رو، سقف تلاشمان کوتاه است و موفقیت‌هایمان نیز محدود و سطحی است.  

آیا تا حالا فکر کرده‌اید که چرا یک فرد فقیر، همیشه فقیر است و یک فرد ثروتمند هر روز به ثروت خود می‌افزاید؟ این نیز دقیقاً دخالت در باورهای ما دارد؛ چون فرد فقیر همیشه خود را فقیر می‌پندارد و با این باور، زندگی فقیرانه خود را ادامه می‌دهد، ولی یک فرد ثروتمند، با باور اینکه همیشه ثروتمند است، بر ثروت خود می‌افزاید.

یک جمله زیبا و بسیار عالی می‌گوید: ابتدا آفرینش ذهنی و  سپس آفرینش فیزیکی صورت می‌گیرد.؛ یعنی هر چیزی که به آن فکر می‌کنید، در نهایت  به صورت فیزیکی در دنیای واقعی، دیر یا زود، خودش را نمایان خواهد کرد. می‌توان مثال‌های زیادی در تایید این جمله زد که یکی از آنها ادیسون، مخترع لامپ، است. او ابتدا در ذهن خود بر این باور بود که چراغی خواهم ساخت تا تاریکی را روشن نماید و سپس این باور را در فیزیک به شکل لامپ اختراع کرد؛ یا مارکونی، مخترع امواج رادیویی، که به دوستان خود از چیزی که در ذهن داشت،  حرف می‌زد، ولی دوستانش به او لقب دیوانه دادند  و حتی او را در تیمارستان بستری کردند، اما این باور و این آفرینش را  که مارکونی در ذهن داشت، امروزه به صورت تلفن همراه، رادیو و تلویزیون و … می‌توان مشاهده کرد.

 پس به صورت خلاصه می‌توان گفت مکانی که الان در آن قرار داریم و  موقعیت امروز ما، در حقیقت، در گذشته در ذهن ما آفریده شده است و امروز آن را به صورت فیزیکی مشاهده می‌کنیم. همچنین اگر می‌خواهیم فردا به موفقیتی برسیم، باید امروز به آن موفقیت ایمان داشته باشیم؛ ایمانی که تلاشی شایسته و لایق اعتقادمان را ایجاد خواهد کرد و ما را به هدفمان خواهد رساند.

بی‌شک، داوطلبی که این روزها در موفقیت خود شک دارد و با تردید و نگرانی بسیار دربارۀ رتبه‌ای که انتظار دارد در آزمون سراسری کسب کند یا رشته دانشگاهی مورد علاقه خود سخن می‌گوید، تلاش لازم را نیز برای رسیدن به هدف خود نخواهد داشت و در نهایت پیروز این میدان نخواهد شد.

 

البتهگاهی اوقات داوطلبی خطاب به خود از اهداف عالی و آرزوی موفقیتش سخن می‌گوید، اما ضمیر ناخودآگاهش، ویرا به سوی حس بد و نگرانی می‌کشاند؛ زیرا ضمیر ناخودآگاه دقیقاَ مانند یک شخص مجزّا در درون فرد است که همه چیز را دربارۀ او می‌داند و دست انسان در مقابل او رو شده است. اگر این شخص درونی به خاطر اعمال خوب و موفقیت آمیز گذشته، به انسان باور داشته باشد، در آینده نیز با تولید حس خوب، اعتماد خود را به فرد نشان می‌دهد و وی را کمک می‌کند؛ اما اگر فرد در گذشته، هر بار که نقشه‌ای برای رسیدن به هدف داشته، به آن عمل نکرده باشد، ضمیر ناخودآگاهش، او را باور نخواهد کرد و این عدم اعتماد را با عدم تولید انگیزه، در وجودش نمایش می دهد. این موضوع، بیانگر آن است که بعضی از افراد، پس از نوشتن اهدافشان، انگیزۀ لازم را برای رسیدن به آن اهداف ندارند.

اگر از این دسته از افراد هستید، برای اینکه اعتماد ضمیر ناخودآگاه خود را به دست آورید، باید به ضمیر ناخودآگاه خود ثابت کنید که پای قولتان می‌مانید. این بدین معناست که باید برای مدتی، حتی با وجود داشتن حس منفی، شروع به تلاش و کار کنید و با ایجاد شواهد، کاری کنید که ضمیر ناخودآگاهتان مجدداً شما را باور کند.