همه ما، غیر از زمانی که صرف فعالیت روزانه می‌کنیم، اوقاتی داریم که اصطلاحاً به آن ‍«اوقات فراغت» یا «زمان بیکاری» می‌گویند. البته منظور از اوقات فراغت، بیکاری، سرگردانی و بی‌برنامگی نیست؛ بلکه این اوقات به زمانی اطلاق می‌شود که ما می‌توانیم با فراغِ بال از مشغله روزانه، به پی‌گیری برنامه‌ها یا تجدید قوای فکری و جسمی‌مان بپردازیم؛ لذا، هیچ‌گاه نباید اوقات فراغت را با بیهوده طی کردن زمان برابر دانست یا اوقاتی را که صرف کار می‌شود، از اوقات فراغت مهم‌تر تصور کرد؛ بلکه هر کدام از این موارد، در جای خود لازم و ارزشمندند. با توجه به این مساله، در تمام کشورهای جهان، تعطیلات آخر هفته را برای پرداختن به مسایل دیگر زندگی، مانند استراحت، تفریح و … تعیین کرده‌اند تا رشد و توسعه جامعه به نحو واقعی باشد. به هر حال، هر فردی، با در نظر گرفتن اعتقادات مذهبی، موقعیت شغلی، سطح تحصیلات، شرایط سنی و … در مورد نحوه گذراندن اوقات فراغت خود تصمیم می‌گیرد. در این میان، جوانان، به دلیل موقعیت خاص اجتماعی و ویژگی‌های فردی خویش، بیش از دیگر افراد جامعه باید در مورد اوقات فراغت خود برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری کنند. اوقات فراغت، ارزشمند است